قسمت بیست و چهارم شکرگزاری (2)
دراین مرحله،بهترین کارتهیه فهرستی از چیزها و کسانی است که به نحوی از آنها سپاسگزاری.این عمل موجب بالا بردن انرژیت می شود.چه بسا پیش از این تمرین حواست را بر چیزهایی که نداشتی متمرکز می کردی،اما با انجام این تمرین، در مسیری متفاوت قرار می گیری.همین حالا برای نعمت هایی که خدا به تو داده شکرگزاری کن.قلم وکاغذ بردار و لیست خودت را به ترتیب زیربنویس و تکمیل کن.
1- لیست افراد و وقایعی را که درزندگی برایت مهم است وازآن افراد و رویدادها سپاسگزاری، تهیه کن.
2- به این لیست برگرد و از کسانی که این کارها را برایت انجام داده اند با ذکر نام و مورد،جداگانه تشکرکن.
3- در موقع راه رفتن،هر قدمی که برمی داری شکرکن ونعمتهایی را که از آنها بهره مندی در ذهنت مرور کن.
4- در هنگام رانندگی،هرجا که توقف کردی از فرصت استفاده کن وخدا را شکرکن.
5- در زمانهای مختلف در طول روز،در دفعات مختلف،هرمرتبه هفت بار عمیقاً شکرگزاری کن.
6- در طول روز منتظرفرصتهایی باش تا از دیگران از صمیم قلب تشکرکنی.
7- برای دوستانی که در طول زندگی،برایت کارمثبتی انجام داده اند، به وسیله نامه یا E-mail تشکر کن و به آنها بگوکه هیچوقت کار خوبشان را فراموش نمی کنی.
اگر کارهایی که در این لیست گفته شده با دقت و جدیت انجام بدهی،خواهی دید که یک حس رضایت باطنی وصف ناپذیری وجودت را فرا خواهد گرفت که تو را به وجد می آورد.
گفتیم که نخستین گام برای رهایی از ذهنیت نداری آن است که ازآنچه که هستیم و داریم قدردانی کنیم.سپاسگزاری باید به صراحت و با خلوص نیت و از اعماق وجودتان که یکی از معجزه های دستگاه آفرینش است،بیان شود.شکر کنید که زنده اید.دارای چشم وگوش و پا هستید.
سعدی در یکی از حکایتهای کتاب گلستان می گوید: روزی در دمشق از خانه بیرون رفتم.کفش نداشتم.خیلی ناراحت بودم که پای برهنه می روم.در راه یکی را دیدم که پا نداشت.خدا را شکر کردم و به بی کفشی خود رضایت دادم.
بخاطر اینکه دراین دنیا شاهد رویدادهای شگفت انگیز هستید شاکر باشید.توجه داشته باشید که شکرگزاری به آنچه داریم،به این مفهوم نیست که قانع باشیم و چیز دیگری نخواهیم.بلکه قدردانی از آنچه داریم سبب می شود،چیزهایی را که نداریم به زندگی جذب کنیم.این یک قانون است و شما در اجتماع هم با آن برخورد می کنید.هنگامی که کسی کاری برای شما انجام می دهد و از او تشکر می کنید،او سعی می کند در هرموقعیت و مناسبتی،کارهایی برای شما انجام دهد که حس قدردانی شما را برانگیزد.این یکی از مهمترین قوانین کائنات است که برای دستیابی به موفقیت، ما نیاز به شناخت این قوانین داریم.
یکی از ابزارهایی که برای پیشرفت در این راه به ما کمک می کند استفاده از عبارتهای تاکیدی است که احساس قدردانی را در ما تقویت می کند وحس ناسپاسی را از ذهن ما خارج می نماید.
بعضی ها نمی دانند شکرگزاری را ازکجا شروع کنند.خیلی ساده است.همه ی چیزهایی که در اطراف ما هستند،نعمتهای خاموشی اند،که ما به سادگی از کنار آنها می گذریم و وقعی به آنها نمی گذاریم وقدرشان را هم نمی دانیم.در حقیقت ما در اقیانوسی از نعمت غوطه وریم و نمی دانیم، چون آسان به دستمان می رسد.آیا تا حال فکر کرده اید بخاطر نوشیدن یک لیوان آب سپاسگزار باشید؟آیا بخاطر تابش خورشید که هر روز به جهان حیات دوباره می بخشد، شکر گزار بوده اید؟همه نعمتها اینگونه اند.حتماً باید آب و دیگر نعمتها به روی ما قطع شوند که قدر آنها را بدانیم؟زندگی یک طراحی بی نظیر در خرد لایتناهی است و همه چیز در دسترس است، ولی اگر ما راه استفاده از آنها را نمی دانیم گناه کسی نیست.
فراموش نکنید که شما مانند یک سلول از پیکر واحدی هستید که بشریت نام دارد.برای پایدار ماندن این پیکر،همه سلولها باید در سلامت و هماهنگی کامل با یکدیگرباشند.اگر سلولی از این پیکر نافرمانی کند و سر به طغیان بردارد بعد از مدّتی تبدیل به یک غده ِ سرطانی می شود که حیات پیکر بشریت را به خطر می اندازد.این معنا به وضوح در کتاب بوستان سعدی بیان شده:
بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار
به مجرد اینکه بیاموزید،برای هرکس و هرچیزی که در مسیر زندگیتان قرار می گیرد و نیز برای همه ی جنبه های انسانیت سپاسگزار باشید،در مسیر از میان برداشتن کمبود قرار گرفته اید.
دو کلمه (شکرگزاری )قدرت و توانایی غیر قابل تصوّری را به چیزهایی که آرزومند آن هستید می دهد تا سریعاً آنها را به دست بیاورید.
در این مقاله،چند جمله از کتاب باور کنید تا ببینید،نوشته،دکتر وین دایر، ترجمه محمدرضا آل یاسین با تغییر استفاده شده است
قسمت بیست و سوم شکر گزاری (1)
اگر از شما بپرسند،همین حالا برای دگرگونی چه کاری می توانی انجام بدهی؟ چه می گویی؟
من در یک کلمه می گویم، شکر گزاری.
شکر نعمت، نعمتت افزون کند کفر نعمت، از کَفَت بیرون کند
بزرگ ترین سارقِ شادی و فراوانی از زندگی انسانها،نا سپاسی است و تمام کمبودها در زندگی حاصل این تفکر است.آیا کمبودپول،سلامتی یا روابط اجتماعی خوب،شواهد زندهای از کمبود شکرگزاری نیستند؟ناسپاسی فقط این نیست که انسان به زمین و زمان بد بگوید.اگر شما روی کمبودها هم تمرکز کنید،نشانه آن است که شاکر نیستید و همین امر سبب افزایش کمبود در زندگیتان خواهد شد.
ما می دانیم که جهان منبع وسیعی از نعمتهاست وهزاران بلکه میلیونها سال است که انسانها و دیگر مخلوقات از این مواهب بهره می برند و پایانی بر آن متصور نیست.پس چرا باید احساس کمبود و نا امنی کرد؟ چرا باید فکر کنیم که ما تَهِ صف هستیم و وقتی نوبت به ما برسد همه چیز تمام شده؟چرا فکر نمی کنید که اول صف هستید و همیشه همه چیز در دسترس شماست؟
دو باره تکرار می کنم،هنوز هم ساده ترین راه برای فراخوان و جذب همه چیز به زندگی،شکر گزاری است.این اصل از قرنها پیش مدّ نظر اندیشمندان بوده است.برای اثبات این مدّعی نظری به دیباچه گلستان سعدی می اندازیم تا ببینیم او در این باره چه می گوید:
منّت خدای را عزَّوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت.هر نفسی که فرو می رود مُمِد حیات است و چون بر می آید مفرّح ذات.پس در هر نفس دو نعمت موجود است و هر نعمت را شکری واجب.
از دست و زبان که برآید کزعهده یِ شکرش به درآید؟
اِعمَلوا آل داوودَ شکراً و قلیلٌ مِن عبادی الشکور.
آیا تاکنون متنی خوانده اید که بتواند اهمیت شکر گزاری را به این زیبایی مطرح کند.سعدی می فرماید:خدا را سپاس می گویم که اطاعت از او،سبب نزدیکی به وی می شود و شکر نعمت هایش باعث افزایش این نعمت ها می گردد.هر نفسی را که فرو می بریم زندگی دو باره به ما می دهد و هر بازدَم ،شادی روح ما را بخاطر تجدید حیات در پی دارد.پس در هر دَم و بازدَم دو نعمت موجود است و برای هر نعمتی هم واجب است که ما شکری را بجای آوریم.چه کسی واقعاً این توانایی را دارد که بتواند شکر خدای را بجای آورد؟ ای آل داوود، شکری بجای آورید زیرا عده ی کمی از بندگان من شکر گزارند.
با این اوصاف ما چه حرفی برای گفتن داریم؟ فقط می توانیم به عجز خود در برابر این همه نعمت،اعتراف کنیم.
هیچ اهمیتی ندارد که شما کی هستید و کجا زندگی می کنید.شما می توانید با شکر گزاری زندگی خودتان را عوض کنید مشروط براین که این کار را با تمام وجود واز اعماق قلبتان انجام دهید.باید چنان این شکر گزاری عمیق باشد که احساس کنید تمام سلولهایتان آن را مانند نور به اطراف می پراکند.شکر گزاری یک تمرین فکری یا مغزی نیست ودر حقیقت اگر شما برای شکر گزاری از مغزتان استفاده کنید، یا بی تاثیر است یا اثر کمی خواهد داشت.شکر گزاری واقعی از قلب سرچشمه می گیرد.شما باید در قلبتان شکرگزارانه فکر کنید.شکرگزارانه صحبت کنید و آن را به بالا ترین شکل ممکن در وجودتان احساس نمایید و این مطلب رادر همین سطح و کیفیت تمرین کنید.
در خلالی که شما دارید این تمرین راانجام می دهید افکار و احساسات سپاس بیشتری را به وسیله ضمیر باطن خود جذب خواهید کرد.سپس در مدت زمان کوتاهی،تماماً از آن اشباع می شوید و از آن سوی تصورات خود می توانید شادی را تجربه کنید و این چیزی است که با انتخاب راه شکر گزاری به عنوان راه اصلی زندگی خود آنرا آغاز می کنید.
حال اگر واقعاً شما بتوانید در این بالاترین حالت از شکرگزاری قرار بگیرید و با آن زندگی کنید،دیگر هرگز در زندگیتان نیازی به تقاضا و آرزوی چیزی را نخواهید داشت چون به جایی می رسید که پیش از هرآرزویی همه خواسته هایتان برآورده می شود. چرا که شکرگزاری،مغناطیسی است که همه ی در های کائنات را به روی شما باز می کند.در اینجا نیز،بخشی از مقدمه کلیله و دمنه را که با شکرگزاری آغاز شده برایتان نقل می کنم.
سپاس و ستایش مر خدای را که آثار قدرت او در روز روشن نمایان است و انوار حکمت او در دل شب تاری درخشان.بخشایندهای که تار عنکبوت را سد عصمت دوستان کرد.جباری که نیش پشه را تیغ قهر دشمنان گردانید.....
در پاره ای از کشورها آخرین پنجشنبه سال میلادی را به عنوان روز شکرگزاری جشن می گیرند و به درگاه خدا شکر گزاری می کنند.بیایید همه ی پنجشنبه ها یا بهتربگویم همه ی روزهای خدا را تبدیل به روز شکرگزاری کنید.همه روزها متعلق به شماست که می توانید از آنها استفاده کنید و از هر راهی که می توانید شکر گزار باشید وآن را بگویید و احساس کنید.به محض اینکه راه شکرگزاری را در زندگی خود بگشایید،قدرتمندترین کانال دریافت را از درون خود گشوده اید......
در این متن از مقاله خانم راندا بیرن که به مناسبت روز شکر گزاری برایم ارسال کرده بودند با تغییراتی استفاده کرده ام.ایشان به خالق رازدرجهان معروفند.
شکرگزاریThanksgiving =