حکایت 30 و حکایت 31

حکایت 30

پادشاهی فرمان کشتن بی گناهی را صادر کرد. مرد گفت ای سلطان، به خاطر خشمی که بر من گرفته ای، خود را دچار عذاب آخرت نکن زیرا تحمل سختی مرگ برای من یک لحظه است ولی گناه آن تا ابد به گردن تو خواهد بود

( در تمام عمر، خوشی، سختی، زشتی و زیبائیها مانند باد گذشت. ستمگر پنداشت که بر ما ستم کرده است ولی از ما گذشت و گناهش تا ابد به گردن او ماند.)

پنداشت ستمگر که ستم بر ما کرد       در گردن او بماند و از ما بگذشت

نصیحت او در شاه مؤثر واقع شد و  او را بخشید.

حکایت 31

وزرای انوشیروان در یکی از کارهای مهم مملکت با یکدیگر مشورت می کردند و هر یک نظری مخالف دیگری ابراز می کرد. انو شیروان هم پس از تأمل زیاد، نظر خود را اعلام کرد. بزرگمهر نظر شاه را تأیید کرد و پذیرفت. وزراء، در خفا از او پرسیدند که رأی شاه چه برتری بر رأی حکما داشت که تو آن را پسندیدی؟

بزرگمهر پاسخ داد، چون عاقبت این کار برای کسی آشکار نیست و معلوم نیست نظری را هم که شما داده اید درست باشد، به همین دلیل بهتر دیدم که با نظر شاه موافقت کنم که اگر موفق نشدیم مورد سرزنش او قرار نگیریم.

( وقتی خلاف رأی شاه قدم برمی داری مانند این است که دستت را با خون خود شسته ای. اگر شاه در هنگام روز گفت الآن شب است با ید گفت درست است . این ماه وآن هم ستارۀ پروین.)

خلاف  رأی  سلطان  رای  جستن         به خون خویش باشد دست شستن

اگر خود روز را گوید شب است این       بباید  گفت، آنک  ماه و پروین